2 Şubat 1942 Tarihli Son Posta Gazetesi Sayfa 4

konuşuyor. Mesele Fransa ve 134 Sesidir. Sadrazam (köşke yürürken yolda bir şınar allında uyu, ri yaptığı için başını önüne eğdi: — Nanınszdan ma (7) olursuz? — Beli yoklaşım. Dellikanh bir an için tereddüd «ti, ardından Üç çavuşun Önüne , decemiz. andır, z rmda kolumu ve ayağın: vermiş a «oarak» fır. Anı gör. — Dönüşte yolun Sâdâbüda ma Nakleden: Muazzez Tahsin Berkand Artik aynaya baktığım va.'tıldı, Hayır, onu bu derece Yö j korku ve utancımdan yü.kından tanmdıktan ve sevdikltği izm inzarmıyor, bil kendi. sonra birdenbire dünyanm ortâ ğ gri zevkle, sevgiyle seyrediyorum.dında kendi basına bırakması0il İaeai, her şeyin bir sonu ol Jimekân yoktu. Mademki tesadüflğ #duğu gibi bu güzel günlerin de nillonları karşılaştırmış, Nezihe Haf yan bir delikanlı çürüyor. Çavuşlar de gördüler. Al cepkenli delikanlı a.|düştü, yürüdüler. Demad İbrahim | gülü idi? Ukanlaı uyandırmağı kalkınca mâni Zir adımlara yol boyuna doğru Pasa elderhe'k hızvuz banda aça.| »... Beli, scaktan bunalmışlık, yei geldi. Bir sabah Nezih Hs bize İstanbula evde! bak oluyor, Sere serpe yalan delikanlıya İleriiyordu. İbrahim Paşa çuvuş- adamın R | baktıktan sonra çekilip çidiyor, Alların'lara erir verdi: Mehmed Efendi bol venleri sarkan özlerine dölkkatli dieekli baktır yukarı doleşmyor, Relsülküttab! ibrahim Paşa hasır edilmesini emrediyor. Ba sırada — Bre koman, gu yığiti ihzar | yazlık aftan içinde aksakal bir — Ya bizi tanır misun? İ Pransır elçisinin hediye olarak gön.leylen! (1) Çavuşlar seyirdirken cüce gibi görünüyordu. İbrehim! O. Yok; görmüşlü d ii Gerdiği 12 tüfeğin geldik: baker verili, İ arilerinden ir Paşa başımı dikip dik dik bakti'aş, 3 eyyam yor, Sadrazam bunlardan üçünün del| — Baka çavuşlar. | Omumlar baş kestiler. Önlerinde| Paça al yanaklı, sırma kâkülü durulmasını emrediyor. Çünkü kendisi! | Çavuslar dönüp baş kestiler, ki dekanı öç adım #laryada dUT-' ve badem eli bir içoğlanını yaman bir nişancıdır. Bir def» Nemçe| Paça kolunu kaldırdı: da Bir elini göğsüne bastırıp 52. sunduğu aslama damirkind! kupa- elçisinin bururunda nişan daşmı del virmiş, bu taşı düümeltmeğe giden yeni) çerinin hacakları arasından İkinci de. $a taşı varmuştu. (Roman devam ediyor) Retsülküttab Mehinel elendi paşanıkı' rzdesadımı anladığı ikin gümeedi : — Sultanım, izni şeriüniz olur- sa dereye desti atsınlar, İbrahin Paşa ses çıkarmadan! öm verdi: — Sahibi devlet siz misiz? İbrehim Pras gülümecdi: — Bek, sahibi devlet biziz Ya — Dahi kılına keder iriştirmen. | Üc cavuş dar köprüyü gecip) kar yakadaki mermer çeşme ö "1vorda. Kurağının arasın, | ( Defkank dudakları ısırdı: dan kenan sırma islemeli pembe) — ” bir evağtik. oskarıp ellerini ve! (İbrabim Paşa yürüyüp ipek sec- yüzünü sildi. Veziriâzam çavışla- câde üzerine bağdaştı «Arkiboz> n eğrefını sardlar: tüfekleri orada duruyordu. Paşa — Yürü yoldasım. sordu: Delikanlı telâs etmeden pembe) — Çınar eltmda uyuyan sen mi İsmi yudum yudum emdikten son- râ füturma İütursuz Okendimini seyreden kara yağız adama sordu:| inden daha ne gelür? sıvalı kolla. mes İer sal. kımlanan adam gülümse" — Ebil değilik amrıa, destiye Sadrezamm yanakları kazardı.| Önünde duran ağır wrkibozlardan birini isaret etti Doludur. (Derenin bulanık; kursun atar, keçeye pa'r çalerıız!| İmad, İlsetti. O vakit tatlı uykumdan uyan' um, hakikatle karm karşıya kal- “un. Şimdi ne yapacaktım, Bu suali kendi kendime eordu.| umu Nezihe Hanım nasıl anla .| ğı? Zihnimden geçenleri açığal — Sen ne yapacaksın Neriman?) Birdenbire kendimi koskoca man dünyenin ortasında yalnız. yapayalnız hissettim ve sesirmdel İçizliyemed:ğim bir acılık! İ — Ne yapacağım? dedim. Ser -| eri öreümü yaşamakta devam ©. İdeceğim. İ — Yani ne gibit Avrumaden bik ın 51? Memlekete dönmek is. eriyor mua? — B'kmaz olur mivum? İstan. İbulum ve Pursanın taşlı sökaklaı İvörümde tütiyo- dl çavuşlura baktı. Çavuşlar o koöştü- yeğeni silâhie arasına Tar, izüçük dür ebovuçe bulup KÂs' erimeyen gerlediz soktu, idin — Beki, birlik. meri aranda hâlâ hareketsiz i oo p, eh de bizimle bara! ddhane deresi ortasına fırlattdar. Dere durgun olduğu için desti bir & defa bocaladıklan sonra oldu.! ğu yerde kaldı. İbrahım Paşa w- zar. namlulu Fransız tüfeğini ©-| muzun kaklırıp oturduğu yerden! wteş etti. Kurcun nrsina dokunma. den karşı yakaya düştü, hafif bir wxz kaldırdı. ! Sadrazam destiyi (o uramadıı için öfkelendi. Tüfeklerden birini daha alıp omuzuna kaldırdığı za- — Ne istersiz? Paga az evvel destiye boşalttığı — Sahibi devlet hazretleri fer. 'tüfeğf gösterdi: manı ver! — Seni taflıca uylcundan uyan- Delikanlı yüksek sesle güldü; /dırdik. Dile benden ne dilersen? — Bizim devletlü vezirlerle & | Kara vaz debkanl yüzünü simiz yok. (Üc adım geriye sıçra. desti; dı) İerdi boslan bözi, İ — Muhtaç değiliz (Pazolarım Çamuşlar sert sert baklılar, Ka. |gövterdil Gücümüzle «nanı pare» a Ali Çavuş bağırdı: İlesbederiz. 73). Yan tara'ta du. — Bre asılacak. Ya, veziriâzam Ten çevusler kaş ve gözlerile ış him Paşa ferman ifine Marler ettiler, Delikanlı görme. A ERİME en çeki isülküttab duren nis Otestisini (gösterdi! Urabftir misin? i perirva | memlekete avdet et. piz güle gi det daha İsviçrede kalırım, Esase İvdt beni korkutuyor. j — Nisin kızım? Üvey ananla! tdi ğğini m? İ — Artık ondan korkmuyorum, İkendimi müdafsa edecek vaziy! Şe Feridun Bey ya — Oraya gidip de ne yapayım? gidin. ben bir müd miras mesc,esinin tamamile halle. ev, tan derenin karşı tarafındeki ulu karş mw duvursun? çmar gölgesinde uyuyan «baldırı. , Kara yağız. yiğit sükünetle gü. Mdxwned Efendinin yürü sararmış- tı, drleklam ve elleri titriyordu. yim, — O halde? çıplık: adtmm birdenbire siçra. yap havlandığlırı işitti: — Hev.. dur bre yoldaşım. Bun- da adam olduğunu görmez misiz?| İhram Paşa islemiye istemiye gülümsedi. Kündeki arkıboz'un altın işlemeli kundağını ipek şeremie üzerine dayadı Ardında Gran çavuşların üçü bizden kol Karını kaldırıp seslendiler; bre İne istersiz? k — Tutahm ö ji a İbrahim Peşa kaşlarını çatirı TN öyle olsun. Benden e tvümö ediikP- — Leverki #dik. — Ya simdi? — Uzun çarada minadilik (4) eder, ekmeğimizi çekarırız. sip. İbrahim Paşanın gözleri — Baka oğlancık. Doğru söyle. Çavuşlar bir an için palolarını myanmayı akıllarından geçirdiler, Pakat İbrahim Paşanın emrini ha. t#etadıkları için durdular. Kara AN yavısladı. Yalvarır gibi boy. maru büktü: — İnad eylemen yoldaşım. & mir kuluyuz, ekmeğimizirn oku hek süvheli parladı; 12) Ekmek demek. 3) Ekmek Damgası kapanınız. bi Tebl, “>. ai. DJ Burarume zötidm, demele istiyor. sadrara- zarık yü. r, aslı nesli iz bir adamın de küçül. i duyuyordu, Durumum da su ümeindeki testini” param narca olduğu görüldü. İbrahim! metuler, Refsülküttah Mehmed E fendi kendini tutamadı: ik feracesinin iç cebinden bir ke./? Se alm cıkarıp Brlatlı; Âferin madı bile: — Bir Wüner pöstecmedik sul- man şaşkınlığı artik belirsi Esmer adam özler! Pasanın yüsü (sarardı. Çavoslar! — Barikallah! diye bağırdı. tamam. düğ parhya tifeğt kavradı. Bir Ifhza. kene kekeme su kenarma en. Damad İbrahim Paşa ipek El Genc adam altın kesesine bek. Altmları almayınca, — Adm ne idi şen'n! Arkası var) — Baska şeyler var şimdi. Gl — Evet, idi kuzam. — Henüz kendimde bu mücade.| eyi açacax kuvveti bulamıyorum. Pek yalnızem. Nrimanı hekâki bir kızı şübi se. İyon Nezihz IHammın kaşları ça — Kayınvaliden ve kocan... de. mi? — Artık onlara karşı olan va | ini de düzeltmek zamanı gel kadar yürütecek, onu yabancı memlekette olduğu gibi muh de himaye edecekti Nerimanın na hiç bir bakımdan zararı vok! bilâkis, gın: ve temiz neş'e: İhern onun, hem de Bülendin h& yatlarmı aydınlatıyordu. Neriman, ihtiyer kadınım kö İları çatık, yüzü dalgın bir kald düşünceye daldığını görünce, dişe He onun ş#özlerine bakmıs Birdenbire onun yüzündeki ser ginliğin zail olduğunu, bakısla; nın şefkst ve sevinçle parl. gördü. Ayni dakikada onun m sesi şu sözleri söyledi: — Kızım, İstanbula (odönünei ben Bülendi orada babasile b w Manisadeki bağa (gideceğimi Sizin ibi gençler için bu yaşadı k Da Ee Jğwmnez günlerin hiç bir yorgunluğu! yoktur omma siz bir de bana İ nl Neriman, Hiç beklemediğim bu te karşısında hayretler içinde kal | idim, run. Kendimi öyle hitkin hissediğ yorum ki birkaç ay sekin ve sessiğ İbir hayat sürmeğe şiddetle ihti; cım vardır. Beni valnız bırakma yap 'birlikte Manisaya geleceksin — Nasi olur efendim? — Neden şaştın kızım? Birkağ sy Manisadakı bağda misafir ol mak bu kadar olmiyacak şe imi? — Hayır, fakat... — Aramızdaki samimiyetin bi İgibi itirazlara yer bırakmıyacağı İzannediyordum Neriman .. İhtiyar dostumu gücendirmek.i İten korkarak yanma yaklaştım, e İlini öptüm. (Arkası var) saman saanen sanan vam ba vaa KAMA RANAE