23 Nisan 1934 Tarihli Son Posta Gazetesi Sayfa 7
— Rüyanda mı ? — Hayır sinemada,.. — ÖÖOZDZACA Boyacı Cuma idi. Afacan Cingözle tinemaya b ayakkabısını boyatmak Ve küçük bir boyacıya — Beş kuruş küçük Bey, — Yüzparaya boyarsan, bo- yatırım. boyamağa başladı. Bir s.ra dalgınlığa geldi. Ayak- kabıyı boyarken, Afacanın Çora- bıniı da boyadı. Ve - müsün bel.. bi da boöyadın?. n Boyacı güldü: — Merak — etme küçükbeyei- Mp boyası için ayrı para ““| leri, kuşların ödünü Gülün çocuklar gülün, Gülmek bir gıda bize,, Güzel sesi bülbülün, Berrak bir sudur size., nlar çok şeyler yaptılar., Tayyareyi icat RE ettiler.. Kuşlar , ş gibi — uçmıya, .— göklerde do- V/ ç *Taz laşmıya başlar ” 'GSZ Möz dılar.. arın — yaptıkları bu koskocaman cansız uş müsvedde- koparıyordu. Kuşlar, tayyareyi z kaçacak delik arıyorlardı” <e &Buıı den — hızla geç ikçe birer köşeye kaçışıyor, se- uıt =ıklınnı tıkıyorlardı.. h'E':lîl bir ormanda iki kuş Kuç:; bi dala konup ko: -— l. ar ”. H şeyler.. Baksa tan gil ds'. "â“'îy:îv bizim gibi hava- uya aşın lıl eWıı)’ ;:ııdi.-u. b gisik * Ewe A Pekak Biği, Tn glblaçarıelar. — Evet İzei — Kurtları da — Kaplanları? SAT — Kaplanları da.. Afacan şaştı: — Nasıl emniyet M debağle O VO L S T HEP Çok gülen, uzun gyaşar, Yaşamak, dünya kadar, Gülmekle ömür uzar, Gülün çocuklar gülün !.. Marka «Lindberg» miydi ? dun ?.. hep «Lindbergs yazıyor da, — Başka Memleketlerin — Afacanları GÜLELİM!. — Anne babamin eski ismi — Hayır oğlum, neden sor- — Yakalarındaki markalarda oğlum — Bir apartıman yapacaktım.. Ağabeyim : Müze « Doktor - olmadan apartıman yapılmaz !.. » dedi. Haseanensssamaasam eEnennN! Babası, annesi ve Afacanmüze- ”f::. girer girmez Afacan çaplak taş hey kelleri gördü ve şaştı: “— Aaa, baba, dedi.. Biz müze- ye geleceğimize, müzenin hamam kısmına girmişiz. Baksana, hey- keller soyunmuşlar yıkanacaklar! | miyor da ondan anne |. Bobi Top Oynıyor!.. Güldükçe büyürsünüz, Hey, gülenler hürsünüz, Neş'e olsun kürsünür, Gülün çocuklar, gülün !.. * Kısa Hikâyeler Kış Ve Bahar Her sene bahar gelir, kış g- ÜZARS v Kış geli Ve rin çocukları yazı birdenbire öldürür. insafsızdır. Bahara, yaza ve sonbaharı AZES A e liçüni e dinlemez.. Sonşı'nbmün clı.otiv: soğukluğu ile ortalığa hâkmi olur. Bahar çok yorulduğu irkaç ay sonra ben seni yere vururum. Hakikaten beş altı ay sonra kış geldi ve baharı; yazı, sonba- harı tekrar yere vurdu. Reçeller Annesi Afacanı hiddetle çağırdı: EYVAK! ÇOKUVUNA VN 1/ YA KAZI GÜNE Ş A b € — Aman N yetiş, Cingöz inayet . Ş N::ıîu cinayet ?.. —Bir ağacın dalımı kırdı.. Mu- allim bize : İ «Ağaçlar da he"h:yhı't gibidir, kırarsanız yapmış =| » dedi idi de.. Oyun Muallim çocukları - toplamış, mektebin bahçesinde mektepçilik oynatmıştı. ğ Afacanın bu çok hoşuna İ':; K= kı ine eve a qııevl::. ;.ev'mıı [:*" Hizmetçi: Karşı komşuya gitti! dedi. Afacan komşuya koştu. Bir sürü misatir vardı. Misa» firlerin yanında annesinin boy» nuna sarıldı. — Anne bugün mektepte ne el bir oyun oynadık. j 'h— Ne oynadınız bakayım? — Mektepçilik oynı anne, — Bari uslu durdun mu? — Hacet yoktu ki anne. Ben —Gel buraya bakayım Afacan ? muallim ?lııuştıııııl. — Söyle anne! -— Beı? gezmekte iken sen ne F Na gaaleyt? — Daha =pıcılııı? Ben yökken — dolabı açmış, — kayısı, MT SN ee - yedim a!: — Her ne ise, neden vişne reçelini yedin? — Kayısı reçeli hoşuma git- biraz “başıno'döştü, | götürüyorlarl. —— < aa ea bekem ı eee — Babamın burau çok has- sastır, çok çabuk koku alır.. - — Arkadaşları sık sik avs ml öykearağe
