17 Kasım 1938 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 23

No. 3304—319 Onun Üzerine titrediğimiz Cüm- huriyetin onbeşinci yılını kut- luladığımız (günün henüz haf- tastnda canımızdan bütün var- lığımızdan aziz Atamızı gözle- rimizin önünden kaybettik... Buna bir millet ağlıyor, dünya yaniyor. Fakat o yalnız cismile göz- lerimisin önünden gitti asıl kendi olan maneviyatı Türk H Döktüğümüz göz yaşları Sakar. yada, Dumlapınarda, İnönünde akıttığımız kanları aştı. Ağlıyoruz, hıçkınyoruz, hıçkıra- cağız |... İççekişlerimiz, hıçkırıklarımış kelime çerçevelerine sığamıydosk kader sonsuz ve derindir. Duyuşla amlatışın birbirinden ne kader uzak şeyler olduğunu bu büyük kayıb- dan sonra daha iyi anladık, O, büyükler büyüğü. Güneşler güneşinin earkasınden yaş döken gözlerimiz şimdensonra bu kayıb yanında bir «hiç> den, bir «deger- «işlik» den başka bir şey olmıyacak şahsi elemlerimiz, felâketlerimiz, izdirablarımıs için yaşaramaz, ak Yol milletinin asfi etti. Manevi misin et mülğgği du, Onu o tecek ne de $ğ söküp aabilaş, (O, bim pimizin i Jaşıyor, «öldü»? dediği dudaklarımı kuruyor nesi diyoruz Ve bir günaheiriğiiyorum haşır o <ölmediz ebeğilik. IÇKIRİRKEN ayamaz.. Gözlerimiz, ğü kana ağlama nın, içimiz hığlaşıanın en teyizi- ni, en yükseğini, #p-mukaddeşini, en ihtirassızını göğğ ondan ö di. O, ölürken iile bize birşey ti, Nankör tübteli.. asırlar izinde, . milyonlar, milşerlör arasında Biz tane çıkardığı gdöbüy, hayati kay: nağı çabucak kıskandı. Kıskanç tebfatl İdeşi, görüşlü sevgisi, kokusu, Yiği, rengi. heryöyi yepyeni, bamabağka bir tabint, bir hayat yaratan bir #fevkalbeşeri kız. kandı, onu #endine rakib sandı, çok gördü! Ona: «öldü» denilemez, Ölüm taylar e ya Ve DÜVE Tamil, Bi dinler, yaslan, Bağknk saplı ha silmedim Şe a Hin, Ağlıjalım, dan gök yap di verili ve büyü hmmiyet uğrar ği GTBRİNİ OTU dökeceğiz