15 Ekim 1934 Tarihli Hakimiyet-i Milliye Gazetesi Sayfa 5
15 1. TEŞRİN 1934 PAZARTESİ HAKİMİYETİ MİL JİYE | m mamaya rinin, bu beynelmilel “çirkefin tpea”T ra mi Şimdilik, bu' iki kapı dışarı edilmesidir., mün sulh siyasetine ve sulhçular kad- Hükünen yabaneilari toprakları: - | Hdiseye dair Avrupa gazeteleri- nin neşrettikleri - İvesimlerden bazıları müteveffa Kıral iş dı ibi razi Tasımı ez izi ştirmemesini temenni ede - Jim, Yugoslavya, Fransa ve sulh namına vE ini ölelim iMA.,, tesi di i hâdise karşısında biz Kıral Aleksan - lığına düşmeden, yabancılardan siyasi kavgalarını hal için bizim topraklarımıza hatırasile e olan bütün #ransız- | gelmemelerini istemek hakkımızdır. kâfi di ların duy erecede Mukadderat mı? ez | eemiysektr . vet, bu, neticelerini verdikten son- ur gazetesinde M. Leon Belbi | ya ihmal ve lâkaydiye verilen isimdir.,, i “Koti ve ral mz mge op yasını, e a gimme LEE imiş iş olanların üzerine pik ağır ilen korkunç M. Leon Blum, Pop izi akdine şöyle diyor: “Popüler ee Belgra- va a hükümeti hakkında tenkitle- ir anla en sağlam şekilde perçinle- Apsiyon Fransez geçin çi Şarl Moras, ne Fransa'nın, ne rupanın daha büyük siler yacı olmadığını anlattıktan sonra di- r ki: “Marsilya parabellomu, ocuk olsalar da hayatta © © x , henüz ç Si varisleri ortadan kaldırm mey Niyabet seledir ve Benbil'in di ii bir v meselesidir. i ii m ç vaziyeti tehlikeye d 1 Soğuk üyük Sırbistanlarını istemiş ve onu e e Fransız hariciye nazırı M. Bartunun cenazesi Sen kılıç darbesini ey iğ kanlılığını muhafaza, fırtmanın önüne Maliye beliliie Mn şebbüsünün akam, uğradığı a, vücude g e olan ii va kud- | geçmek, hükümetin ve efkârı umu: > z retli milli hisleri Maria'nm | yenin ilk vazifesidir. işini eşime. iy bu bü- La yen gazetesinde M. Emil SN —— ortadan kaldırarak kendi. | Kıralı, Selânikte naibi hükümet ve sırp ifeler yüklediğini anları unun kumandanı iken tanıdım. ; dik X bendi Ricat etmişti, mağlüp olmuştu, ve bu ve faşist diktatörlüğü gözlerini kendi. | maceranın bütün safhalarından geçmiş- si için hakiki tehlike yeri olan Avus- | çi Onun içindir ki seviliyordu. ırya hududuna çevirirse sulh bu âni Bütün ümitler ondaydı. faciadan fazla müteessir olmıyacak- ai re çocuklarından bi- diği insanlardan biri şimdi hesiz ki bu, mecliste bir siyasf in rildi. e olan Radiç fırkası menst vag rasl ı son sözü söyler.,, N Le rin me i dö Pari gazetesinde Perti- Ve Km meninin paks diyor ki: “Bu kapıların neticele- yi ölmek, yalar rdan sonra, bir ri ancak haleflerin kimler oldukları 1 iteveffa Kıral rı il İyabet meclisi sadakat yemini edi anlaşıldık ildi diç'i p veriyor.» otomobil içinde alınmış hazin bir resmi. dez (Kıral Aleksandr'ım yeğeni Pre Pol) Hakimiyeti Milliye'nin romanı: 3 Tefrika: 115 | duğu bir tekme ile yere yuvarladı. Adam sustu. Nöbetçi Nöbetçiler selam durdular; bir sivil içeri girdi. Dışarda İnsanlı ğ ın hali uzaklaştı. Adam EE ER başladı. Şimdi etraf iyice |“ 2 iye eğ işitilen bir sesten mein ei ez kararmış olduğundan Katof onun gözlerini göremiyor, fa- | Nöbetçilerd di li boşl i Andre Marlo kat sesini işitiyordu. ii mırıldanıyordu: “.. Kurşuna | türdü. Oracıkta duran ve hayretteri dona kalan Katof, Kis Sn dizmiyorlar... rez ocağına diri diri atıyorlar. Her | Yo'yu tanıdı. — Oraya iii eüilecek Diem 7 edi. atışta da düdüğ rlar...., yun yaklaşıyordu. Ses sa- Yaralı olmiyan Kiyo'yu iki zabit arasında görerek ken da işitilmiyor. e. Hineci disini aaa yabancı m biri sanmışş apı tekrar açıldı, bu diş € er sm ile aşağı- küfür in dan yukarı doğru aydınlanan süngüler görün: Bir Kuo- | yorlardı. O da karanlıkta Katof'un yanına çömeldi. Kapı açıldı. Bir takım askerler girerek “getirdikleri tez- mintag zabiti yalnız başma içeri girdi. EM srasirida Katof sordu: kereler üezrinden yaralıları Katof'un yanı başıma, posta pa- vücutları görmemekle beraber Katof, hepsinin ayrı ayrı — Başımıza geleceği biliyor musun? keti atar gibi attılar. Gece oluyor ve fare sesleri gibi biri- gerindiğini sezdi. Akşam sonunda fenerin aydınlattığı Za. — Onu haber vermekte hususi bir iytina gösterildi. Vk karışan iniltilerle beraber yerden müthiş bir koku| bitin hacimsiz vücud yle nöbetçiye bir takım emirler seki. vi değil. Siyanür'üm yanımda, Seninki de yanındif seliyordu: ln çoğu kımıldıyabilecek ohalde| ği görünüyordu. ale yaklaştı, Kâtof'u aradı, buldu. Do- deği illerdi. Kapı tekrar kapandı. kunmadan, bir şey söylemeden, hürmetle kalkmasını işa- — Evet. Zaman geçti. Yalnız nöbetçilerin ayak sesleri işitiliyor | ret etti. Katof EA Emi zabitin hâlâ emirler ver - — Yaralı mısm? ve yalnız süngülerin zaman zaman çakan parıltıları görü. | mekte olduğu kapıya doğru döndü. Asker, bir elinde tüfeği, — Ayaklarımdan. Fakat yürüyebiliyorum. lüyordu. Birdenbire, sanki karanlık sisi daha kalınlaştır. | ötekinde feneri Katof'un soluna geçti. Sağında boş kalan — Çoktanberi burada mısın? mış gibi, çok uzaktan, lokomotifin düdüğü d. guk, öt. is ii N EN ee Neg EE e Bp mi — Hayır. Seni ne vakit yakaladıla; j erine yatmakta olan yeni gelenlerden biri, el-| ue imi görmen ie a de itiye istiye bakımı. | — Dün akşam. Buradan kaçmak kabil değil mi? lerini kulakla Er ağ uludu. tekiler bağırmı yordu ö kol- — İmkânı yok. Hemen hepsi ağır yaralı. Dışarda yarda hemi orlardı, fakat deminki korku gene oraları kaplamıştı. lara, tek Ma çenelerine dayanarak Gi ve | her tarafta asker var. Kapının önündeki mitralyözleri Adam başmı ii dirseklerine dayanarak bağırdı: onun işkence duvarında büyüyen ve henüz çok koyu renkli gördün mi — Alçaklar katiller! örünmiyen gesi seyrediyorlardı. — ilime: Sen nerede yakalandın? Nöbe»tçilerden biri ilerliyer”, boşböğrüne doğru savur Zabit çıktı. Kapı açık kaldı. (Sonu var)
