“AOKYATEN 15 TYSPUOS UL (eopreğor) UYUYA TE z j R v z z i z d 3 ğ “ek apo na, Lape yua Uyap uçeıyy “usş1g v1 4 “ SUJoN omb Ğ e a e z | A, ri : EE ag ME dr lanır İpe EE İpi iii, SEK ei Eş ; Siig“E RaRpace 2 E zgı-E şi BalaB, © 7 ŞE Şeridi ih Bezldşi © j İri Rİ çeğdedi © : Zi İz ErSggi ku - zi: : Parrsiri b: : BİK Meri 5 i bil e K LE E i 1 i iŞ Pe vukupenn Eri ” DE da Je? Lie Si BaRE z : 3 api remmireize İİ B Seerirüni”e nğükelrir m» e ağ ei “ iümidimei b nini eştir) GARİ: Şii E-3 ialiesğ,çii aziri 3 Ez z Aİ“ gf E 3 —.ğ Rx : Ş i a ? şEZ RLRERES api ii > eyer gale ir Gg OE; v Sa3 zl “öz ez ya, © S7 sz £ z 7 : La $ sap gf iş ii di ŞE e 3 veğ ; SE ç pek ai e i SE va pe 94 HORTLIYAN FAUSTA mada bulunmamız ikimizin de menfaati iktizasındandır.. Bilhassa sen Montalt.. Sen ki papaya halef olarak tayin edi! miştin.. Ben de amcamın yerineKremon' Kardinalı, Montalt papanın hastalığını duyunca, bütün vücudu ürperdi. yegine hedefi, yegâne rüyası idi, Onun için biranda, kendisini aşkla hırsın ara- sında sıkışmış bir vaziyette mütereddit buldu. Hemen bir karar vermesi lâzım- dı. Papalık tahtını (işgal etmek için derhal Romaya gitmek ve böylelikle Fa. ustağah üzün zaman için ve belki de e- bediyyen ayrılmk veyahud da Fausta- nın yanında kâlarak papalıktan vazgeç. mek. ) Fakat birdenbire aklına yeni bir şey gelmiş olâcak ki başını kaldırârak hid- detle bağırdı! — Yalan söylüyorsun Sfondrato, pa- panın ölümü benim gibi seni de fazla alâkadar etmiyor, Senin maksadın beni Fanstadan ayırmaktır! Könt Macyore de ayni hiddet ve kin. Je bağırdı? — Evet!.. öyle!.. Ondan uzak yaşa dığımı.. Halbuki senin ondan âyrılmaı ğine düşündükçe! Ab! Bilmezsin na sl çıldırıyorum.. İkinizi de merhamet. sizce öldürmek arzusuna karşı zor ta- hammül ettim!.. Hayıri Benimle bera“ İ Papalık onün| ber Romaya döneceksin. Ben onu bir! daha hiç görmiyeceğim. Fakat sen de görmemelisin., Hiç olmazsa beni kemi. ren, beni mahveden ksıkançlıktan kur- tulurum.. Anlıyor musun (o Montalt?, Romaya döneceğiz. Montalt ümitsiz ve çılgın bir tavırla — Alçak, diye bağırdı. Onun mevcu- diyeti benim için nefes almak kadar! hayati bir ihtiyaçtır. Onu terketmek) rakibinin üzerine saldırdı. Fakat Mon. talt geriye atlayarak darbeden kurtul- du. Ve Kamaşını çekerek Sfondratoya mukabele etti. İkisi de ayni kuvvetteydiler. İçlerin- de ayni kin vardı, ikisi de ikisinin d* kalbi ayni arzuyla çarpıyordu: Öldür. mek! Yakıcı bir güneş altında. (oOKamalar biran parladı. Birkaç sıçrayıştan, hırs la savrulan bir kaç talikirden sonra nibâ yet Sfondrato ilk darbeyi indirdi. Fakat tam, bir zafer nidasile haykrıdığı bir &- rada Montalt müthiş bir gayret sariede. rek doğruldu ve rakibinin davrünması- na meydan vermeden kamasını göğsüne sapladı. İkisi de biran sallandılar, sonta ayni zamanda da yere yıkıldılar. O zaman, kendilerini gözetliyen ras hip, gizlendiği yerden çıkarak, yarakla, ra yaklaştı. Bir müddet lâkayt bir ta- vırla kendilerine baktıktan sonra, Aİ tmküleye doğru ilerledi ve orada bulu. nan bir kapıyr garip bir vuruşla açtıra» rak içeriye girdi. Bir müddet sonra diğer rahiplerle be- raber yaralilatın yanına dönerek kendi. lerini itina ile sediyelere yerleştirdiler ve kuledeki hususi bir odaya götündü- ler. Evvelâ, nisbeten daha az yaralı olan Montalt kendine geldi. Hiç görmediği bir odada, yumuşak ve süslü bir karyo- lanın Üzerinde bulunuyordu. o Yatağın başucunda, üzerinde bir silrü şişe, ve bez yığılı olan küçük bir mssa duruyordu. Masanm öbür tarafmda diğer bir kar. yola,. Rahip iki karyola arasında gidip geliyor, elinde tuttuğu bir kabın içinde mi?. Benden bunu istemekle, canımı! bazı merhemler karıştırıyordu. İstemek arasnıda hiçbir fark yoktur! er — Montaltım uyandığını görünce yani i sa eri si ; $ E da ali İ | | im a Buji, * İri i sü isot 3 Eti ge i 1 Oak iğdini 235 EEE ji; ğ Eg '0i ki İş 5 ez. 8 ğ semiMi( ZEZE Eri şii ği e Sipgiiz Girer ER i0i) Sjrişi, eşli ei maş sizi RR EieT ERiliriii Sa 3) Bilrşlia dözöisnnii z Aİ eğekşeğe gilrır Lg e m z LERLİE G3 al. e) ABE 3 3 j İğ j ia li ı - diği ila no piiliş böy, E »ğaay hi TEİ$ ÇK ER “Bezi: SER3 3 ag BAP © SS 2 - ? Sg E 3 , E mela nel a iel ire zalidale Ez sapişza) ii b ŞİŞ 8 İşzaredız £ Emi iğ iti LE brasamdz 3 JE oağsalikik blm gil 1 HORTLIYAN FAUSTA > na yaklaştı, perdeyi çekti, Sonra tatlı ve hürmetkâr bir sesle: — Monsenyör kardinal nasil hissediyor? Diye sordu. Montalt zayıf cevap verdi: — İyi. Teşekkür ederim! — Mentenyör, kendilerini fazla us mezlersc birkaç gün Sonra kalkabilecek! lerdir. Montalt bir sunal #örmak istiyor, fz. kat bir türlü cesaret edemiyordu. Sfon- dratoyu öldürdüğünü ümit © ediyordu. Bu anda bir inilti duydu, Rahip koşgrak öteki karyolaya yaklaştı ve perdeyi çek tv. Montalt hayretle: — Herkül Sfondrato yaşıyor! Demek ki onu öldüremedim! Diye mırıldandı ve çehresi vahşi bir hal aldı, kendilerini bir sesle Diğer taraftan, dük Macyore de Mon! talun başını gördü ve gözlerinde ayri! bayret ve nefret belirdi. Rahip masanm Üzerinden aldığı bir şişeden bardağa bir mayi koyarak Sfon- dratoya içindi, Ve sonra yarasına, ev. velce hazırlamış olduğu merhemi sür. dü: — Dikkat etmelisiniz ekselâns dük çünkü en ufak bir hareket feci netiçeler tevlit edebilir. A Montalt, Sfondratoya dük diye hitap edildiğini duyunca hayret etti; — Demek ki bu yaltakçı, çoktanberi! peşinde koştuğu bu rütbeyi aimcamdan nihayet koparabildi. Rakibin kendilerine içirdiği ilâçlar ve yaptığı pansımanlar derhal tesitini gös- terdi ve iki genç iyice kendilerine gel. diler. Şimdi biribirlerine kindar ve: tehâit- kâz nazarlar atfsdiyorlardı. Rahip de onlara bakarak düşünü du.: — Yarabbim Bunları bir pe niz braksam, biribirlerinin üzerin dırarak sarfettiğim (bunca emeği 7”. gıkaracaklardır. Ve hemen yandaki odaya giri rada dua okur bir vaziyette dura ka bir rahibe yavaşça bir şeylef İ dikten sonra geriye dönerek iki * nın ârâsında duran koltuğa ot! Birkaç dakika sonra bir adam © girerek rahibe yaklaştı. Rahip P le adamın önünde eğilirken Mon Dük Macyore, gerip bor korkuyl ayni zamanda mirildandılar: — Baş engizitör! Rahip, Espinozanın yavaşça suallere cevap verdikten sonra gir rağ ti: gö — Kurtuldular Montenyörl. Ye lütfen yüzlerine dikkat buyurun” “yi birlerinin Üzerine atılacaklar diye yorum. Ti Baş engizitör sırayla iki ri yi tıktan sonra râhibin dışarıya $ emretti, Yalnız kalınca, iki gencin koltuğa iyice gömüldü ve sakin Je: — Anlamıyorum, dedi, siz erkek siniz, yoksa çocuk mu?... san mı yoksa bir çılgın mı?.. Na Siz Kardinal ( Montalt ve siz * Ponte Macyore?.. Siz ki nesini kim, iradenize hükmetmesini diğer erkeklerin fevkinde birer ©" niz. Böyle basit bir har, vir * gibi saldırıyordunuz!.. Ne ei Ve ikisinin de, inliyerek itir8? yle lerini duyunca, daha kuvvetli 9”. devam ettiş