20 Kasım 1938 Tarihli Anadolu Gazetesi Sayfa 4

20 İkinciteş o a KdÜ sakğan mer İA ĞN £ LRMENTREELR . » aha enlülem ..v..w.ı—._ı— K ATATURK V Atam Büyük Atamin Ölmez Pu huna. En derin saygılarımla Antizin öğretdik dün ölümünü Bu âteş kapladi, yaktı gönlümü. Ah, seni kaybettik. Bevgili- Atath: Ayrük acılla yandık, ağladık. Biz saha doymaâdik, sana doymadık. Bizleri hâsil da biraktin Atam. Hayır. Sen ölmedin, ölmiyöceksin Foprağa düşmiedin, gönüllerdesin. Bayrağımıza verdik, biz seni Atam. Onyedi mülyon Tdrk kalbi vurdukça 'Türklük sağ oldükçâ; dünyada durdukça Atattirk adı da duratak Atam. Bi saüa inandık. Biz sana taptıl Kurduğun rejimi Türk dini yaptık, Bu dinin kitabi, nutkundur Atam. Sen, yirminci yüz yıl peyamberisin, Dünyanın bir eşsiz büyük erisin. Yaptığın devrimler, mucizen Atam. Her din, ümmetine cennet vadeder. Onlar, bu vada ölümle erer. Sen, bizi cennette yaşatlın Atam. Biz, senin yolundan yürüyece Dünyalar tersine dönse, dünmeyiz, Bü yol, ebediyet yölüdür Atam. Kâinat bilsin ki: Atâtüfk ölmez, Güneşler kâratir bü işik sönmez. Nutun, kalbimizde patliyor Atam. Güneş, doğmâa. Bizim güneşimiz var. Batmıyan bu güneş, kalplerde doğar Benden başka güneş, doğamaz Atam. Ne mutlu sana, ey vatan anamız. Bağrında uyuüyör, yüce Atamız. Kurtardığın yürdünâ Kkavuştun Atam, Türk yurdu, br yığın toprak değidir. ©, Ata evidir. Türk kâbesidir. Biz, sana ve yurda bekçiyiz A, Ödemiş 11/11/988 Zafer okulu başöğretmen Sami Bayıfıdır Atam Ateş oldu kalbimiz, içimiz tuttişmâkta. Boğazlar hıçkırıklı, gözlerden yaş akmakta. Yanıyor yüreğimiz, öldü en büyük âdâm; Kara pençeli ölüm söni de aldı Atam. . BSöndü üfükta artık parlıyan büyük güneş, Yıldınm ,işimşek, ateş bütün nurlar ona eş. Andımdı gözlerin coşkun berrak denizi, Nüden! Neden ey Atâm bıraktın öksüz bizi, Olüm ölüm! Zalim şey, kukandın bizl eldet Yaptığım hâlnlikten ütan sıkıl haya et. © bizim heryeyimiz, gündüz, güneşimizdi; Gece yildiz, mehtaptı, parlıyan bir ateşti. Varlığınla övünür, kabarırdı göğsümüz. Kaldık, kâldık Atam on yedi milyon öksüz, Yalmnız biz mi; bütün çu dünya sana tapürdı Bulbu ve kardeşliği herkes sende arardı. « Öldün mü? İnanmiyor kalplerimiz bu söze, Uyul! Rahat uyü sen; önünde geldik dize, And içtik bütün Türkler yölunda gideceğiz, Butün dünya gelse de eserini vermeyiz. Tecim Lisesi Melâhat Barış Ağla Türk, ağla!.. KRan değli sade fegüridir, ga nabızlarda atan. Yenidan döğmiyacak gündür ufuklarda batan. Oydu Türk oğunu dünvülâra arslan tamtan. Akla ey Türk, seni öksüz bırakıp gitti Atan. Dövünüp gözyaşı dökmez de nt Yâpimâz bü Yatafı Yürdunun her tapı toprağı feryad ödiyor, © sağ ölsaydı da, Türk genci, ben ölsemdi diyor. Ne kadar kondimi tutaan yüreğim kan gidi; Ağla ey Türk, seni öksüz bırakıp gitti Atan, Dövünüp gözyaşı dökmez de ne yapmaz bu vâtaân. Atâdan kaldı sana emânet Cumhuri, Oğul, en kutlu vazifen, ona müerbutiyet... Alti ok rehberin oldukça düncin millet, Ağla ey Türk, seni ölksüz birakıp gitti Atatı. Dövünüp gözyaşı dökmez de ne yapmaz bu vatan. Atâan öldüyse onun milleti, sen aağ olasın. Sana devrettiği varlıklara hep bağ olasın. Vatan Üstünde dikilmiş koca bir dağ olasın. Ağla ey Türk, seni öksüz bırakıp gitti Atan. Dövünüp gözyaşı dökmez de ne yapmaz bu vatan Adânâ: 10/11/938 Sulh hâkimı a aS üi Ydti ci a AM AR A Aökein LANADOLU, —T RS STT RE L A, BAD Atam Tarih seni aldıiyatı; getilş, Vüyük bağrına ; Biliriz ki; &ı ğmazsı İh denen ummana... Fanileri niayana gümen Bu nlayan encak benim İ ydnlarek Hişlarık Şüksâ €en gün bağrımızı hançer gibi s0b kahnbe ecel böyle sardıkça sehi... ; diz çök, utan; bu işten kahpeler gibi... Toprak değil, bütün bir milletin bağrı açık, Sana kalplerimizde, nurdan bir mezar aştık, Toprağın bile kalbi çatlar seni gömseler Sana mezar olmak için; har Türkün Kalbi yeter... ÂAtamız yaşasaydı Keşka dağlar yansandı, ufuklar tutuşsaydı. Dehisler kudurup ta üstümüzden aşsaydı. Zelzeleden, tüfandan kâinat karışsaydı. Hepsine katlanırdık Atâmız yaşasaydı. Tatirim kasdin eati ise sana bin can verirdik. Atamızın uğruna mum olurduk erirdik Emredeydin Allahım yerlere serilirdik Hepsine katlanırdık Atamız yaşasaydı. MÜYsaNam gpvese yüneşi Kardirirdir. Aya emir verirdin denize daldırırdın. Göktek! yıldırlâri yerlere saldırdınırdın Hepsine katlanırdık Atamız yaşasaydı. v Kadir idin çarpmağa dağları, denizlere Çok mu gördün Allahım saadeti bizlere Bir kerre bak kan intniş ağlamaktan gözlere Ne olürdü Yarkbbi Atamız yaşasaydı. Köğta bir Türk yürdüğun ağı katlın aşına Muhtaçmıydı denizler Türklüğün göz yaşına Öksüz koyup bizleri bıraktın tek başına Ne olurdu Yarâbbi Atamız yaşasaydıu Bu büyük kumandena dünyalar mı eldi dar Yoksa ahrette de büyük inkılâp mı var Bu dâühinin küdreti ahreti de sarsar Ne olurdu Yarabbi Atamız yaşasaydı. Affet beni Allahım ciğerim tutüşüyor. Gözyağı değil bunlar cahennemler taşıyor, Çocuklar Atam diye yollarda ağlaşıyor. Ne olurdu Yarabbi Atamız yüşasaydı. Bergamü 16/11/938 Rıza Dinçer Öksüsüz Ey muzoaffer ordunun batbuğu büyük önder, Ey herkesin kalbinde yaşıyan büyük önder, » Ruhumuzla bağlıyız sana ezeldenberi, Yasşasın isliyorsuz, senin gibi Türk eri.. Sen hiç yoktan var ettin acunda memlekti, Kurtardın düşmanların elinden bu milleti.. Bu zafer, bu saadet içinde yüzerken biz, Nası! yaşıyacaktir, bu gençik şimdi sensiz Bugün senin, zıyamn yurda bir mdtem oldu, Kân fişkırası çehreler birden sarardı soldu, Herketin çehretinde bu matemin izleri, Ataml! Niçin bıraktın böyle öksüz bizleri... Ali Riza Pişirit Ata yavrusu dilinden: Küçük bir yavru idim üklim ermezdi, Öğtetmenin her sözü bana bir şilrdi, Günler, yıllar geçti, aklım erdi, Anladim ki sirfin Bana ilham verdi. Gözüm açıldı, rahum serpildi, Bütün idealimin karşısında gördüm seni Sen! Gençüğin, istikbalin hir âbidesi, Neslin de senin en büyük bir &yinesi, Ne, mutlu bana ki, Türksün dedin, 'Türkün ne olduğunu sen buna üöğrettin. Bon Türküm, ve sen Türksün!. Ebediyet senin, ve aen benimsin. SAHİFE 4 L ——— — GENÇ DUYGULAR Ağlıyan ulüs - At.ıtül'k'e - Çoluk, çocuk, ar hep satık ağlaşıyor. Herkes, herkös, Hep âyri, bep o derdi taşıyor. Bir cihmnın kalbinde bir Atatürk yüşuyor. Ey Atatürk kâlk ta gör yas tutan ülusuhu, öaler kür matem seli gİDL. gliyör. bütüo ulua güü perdeli gibi. Ağlıyor bütün cihan çıidırmış deli gibi. Ey Atatürk kalk ta gör yaa tulan ulusunu. O kadar büyüyor ki içimltde bu nör 1; kalbimile bütün sânei. Ağlıyan bir bit miyiz? Dost, düşmüan, hef yabancı. By Atatürk kalk la gör yas tutan ulusunu. İçimiz alev do'u kanımız kaynamakta, alar yerinden oyüâmakta, Böşeriyet öldü mü? Bir senmisin ayakta? Ey Atatürk kalk ta gör yas tutan ulutuhü. Dünya görmüştü seni her çağda her biçimde. Sedler yıktın, at sürdün, bir zaman Hindü Çinde Söykallik işiğini yaktım dünya İçinde, Ey Atatürk kalk ta gör yas tütün ulu$unu. Cengiz, Timür olârak nice taşlâr devirdin, AT Buretinde, iç Avrupaya girdin , Gördü bu dünyu serif ölülere can verdin. Ey Âtatürk kalk ta gör yas tutan ulusunu. Bütün kalpler Atatürk, Türklükse bütün sensin. Sen kendinden her şeyden ulusu çok sevensin. İşte bu aşkla bugün daninı da verensin , Ey Atâtürk kalk ta gör yas tutan ulusunu. Ölmedin sen, nur odun semaya âkıyorsun. Dirilttiğin ulusa göklerden bakıyorsun. Hayır sen içimizde kalpleri yakıyorsun. Ey Atatürk kalk ta gör yas tutan ulusunu. Dih hiçbir ölüye, böyle yas bağlamadı Beğer'n güzü böyle hiçtir gün ağlamadı. Hiçbir && bu kadar kalpleri dağlamadı. Ey Ulü Atâ, kâlk tâ gör yas tutan ulusunu. A * lmiyecek Atama O şâhika üstüne kalem nasıl erecek Büyüklüğünlü ancak sükütun bildirecek Beni taavir filrini ilhamı bana sunmuyor Yazılarda hakikt evsafın okunmuyor Nühi bir kuvvottir söni ancak yatacak Yalnız seni Tütk olan kalplerine kasneak Adını saklıyan kalp nur olup kararmiyor Seni öldü demüeğe dillerimiz varmıyor O bir ölüğ hâberi değildi, bir volkandı Völkatlarıh büğrı da bu haberle tikândi O gün çocuklarına cihan sonsuz gedeşdi Günüş perde çeken karanlık bir peşeydi Veda etmiş gibiydi kâmat gündüzlere Veda etmişti başlar taş ketilmiş gözlere Tıkanmıştı yürekler, göğüsler tıkanmiştı Cehehnemler kalbimiiz beynimiz de yanmışta. Ana, baba; kız, erkek, çoluk, çocuk, ihtiyar Saçlarını yolarak toprağa kapandılar Yerlerde bitmişti yaş, her taraf küp kuru Allahım bu ne acı, Tanrım nasil &cı bü, Ahlar, vahlar kaplıyor gökleri, yer titriyor Solgün dudaklar Allah Atamı alma diyor Yalmız onun için ötsun sur denilen tatlı bey Azrailin eğilmez başını bir ond eğ O ean bizimdi Tanrım, onu gene bize ver Mezarlardan fışkırıp gelelim kendimize Ona sevgimle seni uhutsaydım baş eğer Alffet beni Allahım, isyanımla yere ser Tanrım sende suç olmaz, ban küfran ediyoruğü hissettim de şimdi yurt Cansız değil diyorum O ruh dolu ülkenin erlerinde kizinda Tâm enyedi milyon vâr, Atasının bızında Yaşıyor o ölmedi, eserile yaşıyor Türk çocuğu © rulla banliğini taşıyor Döğüş, zâfer, İnkilâp, bütün bir tarih dolu Bâahar dölü, nur dolu Cumhuriyetin yolu Dört mevsimin zevkini Üstünde toplamıştın Sırasımda ilkbahar, sirasında bir kıştin Börü, şirmşek fırtına hizini senden alır Savletitin önünde dünya Kayrette külir Yüurdüma göz dikönit gözlerini öyün et Sülk perisi sayende böyaz ipekler giyer Yalnız bizi koymadi hüyrette eserlerin Dünyanın her yerinde göklerdir senin yerin Ey benim büyük Atam, bize çok şey bıraktın Ben ey yüce ürmağan yaktın bizi âh yaktın Hüsrarniini çökmeömit varmış kısmetinizde Lükin ülkün yaşıyor yüte İsmetimlzde Ünlü çocuklarında yaşıyor Ülkün senin Atam üstündesin seh; üstündesin kürrenin Dün de vardın, yarın da ölmedin her gündesin Başlarımızın üstünde tarihin üstündesin. 19/11/1988 İzmir Refik Erçik —