15 Ekim 1933 Tarihli Akşam Gazetesi Sayfa 8
Sahife 8 AKŞAM Büyük hikâye k bir salon. Gece. Smokiri, De- bala ler , dişârıdan sesi “duyu- aya ır, E3 yır!.. Artık dans- ki Yoru Biraz da bensiz in akla efen- dim, istemem!.. Şampanya da is- temiyorum... B. ip briç oynı- Yacağım... Beni rahat bırak Neri- lan!... Bırakınız da biraz rahat "efes alayım... Evet, tıknefesim... eli traşçıyım.. Biraz da ben- iz eğlenin... lerek mendil vr Sonra Kipi kapar, Yüz “NAİL — Nen var, ne oldun HASİP — Hiç bir > m Biraz sinirliyim... Geçer... “Mi: firler de âsabımı Ecel N ü hazin ve muztaı mlıyor.. L — İnsanlara, hasta de- giller diye kızılır HASİP — Ben ram Si Ammi Amira amımı orum. Karın misafir. 5 SR olmasa, bu halini görse, o da GENİ ederdi... Bir ke- re geç geldin. Dalgındın, kendin- de değildin. Misafirlerin seni bel ted kleri i söyledim. Sana zorla si ği Bir müddet onra. — Sonra ne eline? Ev aptı mele um, ma- nasız ve pk danset NAİL — Hepsi akbük e tunuz. — Olabilir... Fakat bu gece nin açıldı, onları gö- ri bi oldukları gibi görüyor! NAİL eği, — Gülan arasından görüyorsun... HASİP: — Ağlamiorum NAİL — Biraz evvel ağlı iyor- dun, neye benden saklıyorsun? HASİP — Saklamıyorum; evet ağlıyordum. NAİL — ebini' sormıyaca- ğım, bilirsin, ki senin sahiden d. tunum, m, esi seni nasıl teselli ede- bilirim ?... Sana nasıl yardımım me ? HASİP — ge e NAİL — On iki © HASİP — uraya gelsin. — Peki, | İP — Şoförüme de tembih | l bir köşeye oturur, son- 1 ahalisine dolaşır, gene oturur. selen cüzdanında Dir yesim. çıkan on a ra adam: sın! Bari otur, Yıld, Balli ei Bir ıhlamur yaptırayım kz NAİL — Ben ie Ya- rına bir şeyin kalmaz. (Nail çıkar, sessizlik) HASİP — Yalnız kaldık mı? SABİHA — Yapyalnır, bütün misafirler gittiler. mila — Hizmetçiler ilan er di sen ei yet, hastasın... Bir yı ağrıyor mü? HASİP — Kalbim ağrıyor. SABİHA — Demek hâstasın... -. ei Hasi ME yi — Büyük iş yap- ii aile asa ida mı? ilme. Parasız benim tüiid değil. Babam var, Hüsameddin amcam var. Elmaslarımı satarım. Küçük biseye. tapıhız, biz bilimelei b tarız, Görürsün, çok dalı rahat ederiz... HASİP — Mesele para mese- esi değil. : SABİHA — Ya nedir? — Sö; HASİP — em SABİ — Gitm HASİP — Evet, hin şi git- meliyim. DLARIRLA, — Nereye gidecek- TE — Bu sualine cevap ver- |, mesem ne olur? SABİHA — seninle karı koc: kadaşız n tu: De si ie Biz en için MR. — Ne duruyorsun — Darılacaksın diye korkuyorum... Bu yaptığım Isiyik değil. Bugüne mesut yaşadın. SABİHA kadar an sonra da miz yok. Ellerini e silirine alır, bakar.) SABİHA — (Şakalaşmağa gay- ret ederek) Bakalım hangimiz utanıp başını çevirecek... HASİP — Ben başımı önüme eğiyoru SABİHA Kabahatlı misin? HASiİP — Evvelâ senden af dili- yorum, SABİHA — Benden korkuyor gibisin. HASIP — Söyliyeceğim şey- den korkuyoru! ABİHA — eli mi dökecek- sin? ni Evet > SABİHA — Diler Kork- ma, a bu kadar korkunç mu- yum? tel den ümi HAS şeye /ASiP — Korkunç; « öm: ründe yalan ölmemiş bir ia din gibi ER /ABİH. az yali mi. söy- ledin? iP — Evet... Ne olursa sun rlancağm. > Bilmeli; öğren- men lâz: be bir senedir ya- lan liye SABİHA — Mersin mi vardı? v — vi SAJ 1. ls — ie pe benden uzaklaştı. SABİHA — Daş biraz bekle, kendime Doğrusunu is- gel rrsen biraz Ki Bunu sen- imit etmezdim. İP — Nikâh olduktan beş dakika sonra sana neler söyledi- gimi hatırlıyor musun? HA — Hem'pek iyi hatır orum... yar bir çiçek bal > iyot çesine bösiyecek; 'daima kalın, ya halılarda yürü; im, ha- in taşlarını, zakillirdni aker? yak lğilisi HASİP — Bunları söylerken sa- mimiydim. SABIHA — Peki, ne oldu? him ER Maze; ret emri olduk, ö; sut ea ki herkes vE bizi ka mıza acıyorduk... SABİHA — Bid «sonra» en çel acı. AASİP — Sonra biz de tabiat kanunlarına uyduk. ABİHA — eme ateş, küllen manlar d. nlar da iyi idi ez öy vk kat bir ö ömrü doldurmağa kâfidir. Hi en basit bir adamım... Tembelim... Kendi kendime, aca- yine sevilip sevilemiyeceğimi İ yor musun?.. Ben sefil bir canava- sordum... Evet, tıpkı kadın ça e Seninle sahamız, bir dostluk ol muştu, al SABİHA — Alt tarafını nn adaşlarımdan zalet Mn dan e “değil sa HASİP — Hayır. SABİHA — Öyleyse bir genç ız... Ailesi... LASİP — Hayır. SABİHA — öyleyse âdi bir sında öldü... dü diyorum... parça eri tanınmaz bir pi © halı ertliyim, hem de i mek yedim, dans- Evet, evet, dansedip gül- im. m kanlı , eğlendim... Bu cesareti palm Halat devam et tiremedim rım SE limde düği üm ekişondi. Beni: ME ölen bu kadının ab bei li nikap ap hakkım yoktu A — edin senin yü- — Hb in gün işlerin sakatlar; gele- ye gitmek is- di. Israr ettim. Darıldım. Onu Zor- reye gönderdim... Onu öldür düm! SABİHA — Peki... Seviyor muydun HASİP — Yirmi yaşındaydı... Yirmisini henüz bitirmişti... SABİHA — Feci bir ölüm!.. Acıklı... HA: — Bakanların gözleri üstünde kalıyordu... Bir kaza, onu ,. Param vardı. Boş za rma iğ e vmesi hi i. sy ği o, hâlâ beni dinliyor musun?.. i kapıdış; etmi- rım. SABİHA — Haydi haydi, lü- Nakleden: SELÂMİ İZZET j zumsuz söz söyleme... HASİP — Sustum. P — Yüksek ruhlu, pır b ge bir kadındı... Bana erdi biliyor ması ik üzme... 7. Senin mini ağzına almaktan çekinir Senden BaRukmel'i cesaretini biç | bir gün bulmadı. Sokağa glğumız zamanlar tit4 rerdi... bulun en hücra, en) 18812 eee giderdi... Benimle yaşamağa hakkı olmadığını s€- /JABİHA — Hem metresin, hemi de çocuğunmuş... Bana iki cephe- | len ihanet nn ASİ Cezamı buldı SABİH. Cezadan ne çıkar? HASİP — Sana yemin ederim i JABİHA — Yemin etme... Na- sıl iz aldın? HASİP — lefon ettiler... Henüz getirmişlerdi SABİHA — Şimdi yanında kim var? HASİP — Hizmetçi ile kapici- vin iş (Biraz süsarlar). it! Canım karıcığım. PRŞ; ri git!,Git!. — Ömi oldukça, ya- alk sana minnettar ares ğım-. — Keen bir gül mis ucu” Pardesünün günü kapa... Ote > Beki. iç anil BİHA — Bana her şeyi söy- Seni çok u kadar i iyi di ikderey. irin. nl miş m gide sin... Yarın daha kandan s: rae ikide sağın ayi tık U ig n Alla Kekili versin! Saat altıda mey te- me, m... Roma -B bir ziya
