19 Haziran 1933 Tarihli Son Posta Gazetesi Sayfa 7
19 Haziran Cabi Efendi bir gün kıra günesi, omuzuna vurun- Sa, a gitti. çıkmasın tetiği ekil. ha ii Vw bir kuş Fakat ne tühafi.. Kur- gun ulabild a ei dere kenerinda © bal tutmıya çalışan şapkasını uçurdu. varmadan 1 ? Derhal Cabi Efendi, ikin | Bu sefei el kurşünuda atın: | layarak gitti ca... lenen bi düştü. lerden tane da boşa gitti. bi çanağını param parça etti. Tuu Allah cezasını vermesin 1.. dah Al sana bir Fi akat o e rkasına saklandı Et. fena halde O sırada, bir fo- Derhal bir ka- | toğrafçı müşterilerde: birinin resmini çeki- yordu. biri üstüne Bak le bizle daha, ii vurursun ! diye etti... kii ii . Nedenmiş? TE Karşı evlerden birinin kapısi büyük bir şiddetle çalınıyordu. Hasan Bey sinirlendi. — Nedir bu?. Saat on ikiyi geçiyor!. Acaba kapı niçin böyle ça- EPS iş nn atıldı: mıyor musun babacı- ğin? Mutlaka birisi tokmağını vuruyor da ondan.. Cebi delik Gir koşa koşa geldi: man Afacan, gel, bir a yerde on kuruş bulmuş!. —E — Şunun çaresine bak!. — Bu imtihanları da kim çıkar- dı acaba?.. — Kim çıkaracak mektebi çı- karan; Vecizeler ağlamıya . ihtiyacı vardır.. yi siz Me bile o kendi kendini ağlat * Çocuk yalnız uyumasını ve yemesini bilir. hoşnut etmek iemeniz abinin ve gözlerinizi veri, Çocuk beşikte iken okşanır, 6 yaşında sevilir, on üç yaşında söyletilip dinlenir. * Çocuk, sizi ne ei tabii görürse, o kadar çol er. istedi e Gene annem ge ee bir- kğ cz bayıldı. ayıldı. vet babandan birkaç manto m Haydi. gel gösteri. Vecizeler erkes” fetis Gi fakat Vecizeler Çocuk sn ba; ra ham ved İM KN çocuk Baler Her çocuk bir 2 ve Afacan m yam z ti daima bir şekilde tecessüm eder.. — uçmak endişesile çırp, — Sen yerde on ni bul- ul daima ak sakallı, Çocuk en çok annesini sever | çünkü Allah, yarattığı Ya?l Lüçük m eybeti ihtiyar bir dede | fakat babasınada büyük bir ahlü ükları, (o bizden kıskanmak Ee e mi barik ço eder. ihtiyacı vardır . © İ büyüklüğünü gösterir.. vi Göster bakayım!. Kirli Mi? Doğru e — Nah, w Çocuk on kuruşu gösterince Afacan atıl — O ye benim on ku- ruşum. — Senin mi? Nereden belli?. Afaci antalon cebini çıka- rTarak deliğini gösterdi: işte cebimin deliği dedi; Sinema Afacan ilk defa, gitmişti eri girdiler, yerlerine otur- sinemaya ” ii dakika sonra > bire ekinler öndü v oynamı; aşladı.. ei müthiş bir çığlık ko- pardı.. Hıçkıra hıçkıra ağlamıya, ke- İlân başladı: Afacanın bü- yük annesi Ada- pazarından gel- — Yok can okadar kirli mi?. yorlar... — Aman ape yl m boğuti ladik görürüm... Şaka yapı- Onla hergün Afacana sor- dum: Sana bir- em cavap arshi misin? is — Veririm. mudur, değil mi- dir?. — Doğru de- ğildir! — Neden?. — Çünkü ben imtihan. beş numara değil, üç numara aldım!. ACEMİ AVCININ KURŞUNLARI:2 in Beğ i Afacanla Hasan B. oturuyor- Hasan B. düşünceli idi.. Çünkü karısı bir haftadan- beri hasta döşeğinde yatıyordu.. a da müteessirdi. n bir köşesine oturmuş, BEM Bu sırada Hasan B. mırıldandı; — Anneni çok sever misin Afacan? — Severim baba. — O da seni severdi. Hemen allah. Hasan B. derin bir nefes en — il kadın! diye mu dandı: atıldı: — O kadın değil baba, anne- dir! dedi. Baba Olaymış! Hasan Beyle Afacan bir oyun- cakcı dükkânı önünden geçiyor- lardı. Afacan bal kolundan çekti ve dükkânın camekânı önün- e durdular. — Şu iade” Baba olmak ge- an Bey şaşkım şaşkın || Lg > BA, ilâve etti: Hemen oğluma şu atlı ka- rıncayı alırdım. Tuhaf Değil Mi? Afacan hızla ii ig girdi. Baba- sının yanına kı — Tuhaf Ki mi baba! Dedi. Annem içeride lere hem artık hizmetçiye ihtiyaç kalmadı- — hazirdmili diye ha erdil. “ > 'w e k > Fakat daha vaziyet | (o Cabi Efendi, alınmadan, bir kurşun | buldise buldu, geldi.. Etrafı darmada- | day torbasile a e ia bu kur “ yem fendinin Mae a İDE idi. çiyan ti İğ e — i.m EE EET Fakat karısı «hani 8e- z el Cabi Ef, nişan aldı. Maile e EH, hiddetten | Ölü gibi A İşte karıcığım, sana bir buğ- | Fakat kuş yine alay | yine vura Buğ- hını kırmış, «karıma mımı aldatırsın! ve | güzel bir av getir (nin çiften? > deyince geldi. Ku: | etti: day ban cali ne diyeceğim? > di. abi Ef. de ku: EA afiyetle pişir, | Cabi EL. şaşıra kaldı. istiyord «Beş kuruşuna bahse | olmuştu. Kuş: tüşünmiye o başlamıştı. anki sevine berlie yel dedi. iü gibi dururken «Bana mi | girerim ki, beni vura — ie diye uçtu, va b ş eve geldi, birdenbire pır diye uçtu! diye tek- | mazsın!i> dedi... gitti ma, ben sana — Ben şimdi size si le ağ 559 lâhı getiririm! dedi
